Journaliste d'un Jour -

Mercredi 25/09/1996 à 22:00:13

Paul Cox: 'In twintig minuten bouw ik mijn bedje'

Zwerver met politiek doel heeft eigen pedicure

Roermond - Alleen aan de twee grote, overvolle tassen met eten, dekens en kleding is te zien dat hij een zwerver is. Verder ziet Paul Cox, de 54-jarige zwerver uit Roer mond, er heel verzorgd uit. Helemaal niet wat je van een dakloze zou verwachten.

Als hij met een colaatje tegen over ons zit, vragen wij ons meteen al af waarom hij er niet uitziet als het prototype zwerver. Hij begint te vertellen: "Na mijn echtscheiding ging ik op 27-jarige leeftijd naar Thai land omdat ik vond dat ik daar mijn politieke mening beter kon uiten. Ook in Wenen heb ik een tijd als vluchteling gewoond. Uiteindelijk ben ik naar Neder land teruggekeerd om hier in 1990 als zwerver te gaan leven. Niet uit noodzaak, maar uit principe. Ik strijd namelijk al jaren voor een ×chte parlemen àátaire democratie en wil de mensenrechten verbeteren." Dat laatste is zijn levensdoel, zo meldt hij. Van de 1400 gul den uitkering die hij elke maand krijgt, besteedt hij ongeveer 1000 gulden aan het drukken van krantjes. Daarin probeert hij mensen de ogen te openen op politiek gebied. "Nederland is lang niet zo vrij als iedereen denkt," vertelt hij.
De overige 400 gulden geeft Cox uit aan zichzelf. Hij moet im mers ook eten, heeft vaste las ten en zelfs een pedicure! "Want voor iemand die urenlang loopt, zijn pijnlijke voeten een marte ling,"
legt hij uit.
Op onze vraag hoe hij zijn da gen doorbrengt, antwoordt hij dat hij met zijn familie gebro ken heeft. Alleen zijn dochter in Huize St.-Anna in Heel be zoekt hij trouw ieder weekend. Inmiddels heeft hij in Roer mond allemaal nieuwe mensen àáom zich heen verzameld die hem helpen en waar hij terecht kan.
Zijn dag begint na een korte nacht op het bankje van het busstation met een vers kopje koffie. Vervolgens gaat hij naar het ziekenhuis voor een was beurt. Overdag is hij druk met zijn krantjes bezig, waarop zeer verschillend gereageerd wordt: "Ik ben zelfs eens door iemand spontaan op de koffie uitgeno digd," zegt hij. Na zijn eenvoudig avondmaal zoekt hij om een uur of tien zijn vaste slaapplaats bij het busstation weer op: "In twintig minuten bouw ik mijn bedje op," vertelt hij trots. Als wij tot slot vragen of hij nog wat te zeggen heeft, komt hij wéér terug op zijn afkeer tegen de Nederlandse politiek. Zolang Paul Cox zijn einddoel niet bereikt heeft, zal hij door het leven blijven gaan als politiek zwerver.

Limburgs Daglad

Pour réagir ...
Posté le Mercredi 25/09/1996 à 22:00:13
Support technique: webmaster@nma.be.

Roermond - Alleen aan de twee grote, overvolle tassen met eten, dekens en kleding is te zien dat hij een zwerver is. Verder ziet Paul Cox, de 54-jarige zwerver uit Roer mond, er heel verzorgd uit. Helemaal niet wat je van een dakloze zou verwachten.
Mercredi 25/09/1996 à 22:00:13
Paul Cox: 'In twintig minuten bouw ik mijn bedje' Zwerver met politiek doel heeft eigen pedicure
Als hij met een colaatje tegen over ons zit, vragen wij ons meteen al af waarom hij er niet uitziet als het prototype zwerver. Hij begint te vertellen: "Na mijn echtscheiding ging ik op 27-jarige leeftijd naar Thai land omdat ik vond dat ik daar mijn politieke mening beter kon uiten. Ook in Wenen heb ik een tijd als vluchteling gewoond. Uiteindelijk ben ik naar Neder land teruggekeerd om hier in 1990 als zwerver te gaan leven. Niet uit noodzaak, maar uit principe. Ik strijd namelijk al jaren voor een ×chte parlemen àátaire democratie en wil de mensenrechten verbeteren." Dat laatste is zijn levensdoel, zo meldt hij. Van de 1400 gul den uitkering die hij elke maand krijgt, besteedt hij ongeveer 1000 gulden aan het drukken van krantjes. Daarin probeert hij mensen de ogen te openen op politiek gebied. "Nederland is lang niet zo vrij als iedereen denkt," vertelt hij. De overige 400 gulden geeft Cox uit aan zichzelf. Hij moet im mers ook eten, heeft vaste las ten en zelfs een pedicure! "Want voor iemand die urenlang loopt, zijn pijnlijke voeten een marte ling,"	legt hij uit. Op onze vraag hoe hij zijn da gen doorbrengt, antwoordt hij dat hij met zijn familie gebro ken heeft. Alleen zijn dochter in Huize St.-Anna in Heel be zoekt hij trouw ieder weekend. Inmiddels heeft hij in Roer mond allemaal nieuwe mensen àáom zich heen verzameld die hem helpen en waar hij terecht kan. Zijn dag begint na een korte nacht op het bankje van het busstation met een vers kopje koffie. Vervolgens gaat hij naar het ziekenhuis voor een was beurt. Overdag is hij druk met zijn krantjes bezig, waarop zeer verschillend gereageerd wordt: "Ik ben zelfs eens door iemand spontaan op de koffie uitgeno digd," zegt hij. Na zijn eenvoudig avondmaal zoekt hij om een uur of tien zijn vaste slaapplaats bij het busstation weer op: "In twintig minuten bouw ik mijn bedje op," vertelt hij trots. Als wij tot slot vragen of hij nog wat te zeggen heeft, komt hij wéér terug op zijn afkeer tegen de Nederlandse politiek. Zolang Paul Cox zijn einddoel niet bereikt heeft, zal hij door het leven blijven gaan als politiek zwerver.
Limburgs Daglad