Journaliste d'un Jour -

Lundi 23/09/1996 à 20:48:15

Stierengevecht ziel van Spanje

Madrid - Dit moet Spanje zijn. Dit moet je gezien hebben, ook als je er niet van houdt.

Al van verre ruik je de stier en de stallucht. En hoor je het gejoel van het publiek. Met moeite vinden we nog een plaatsje in de bomvolle arena. Om ons heen zitten jongeren, een oudere man, een echtpaar met een kind van een jaar of drie. Het stierengevecht is populair bij jong en oud in Spanje. Overal klinkt gejuich en gezang. Om de zoveel tijd hoor je ook 'olé'. Ze trommelen op de banken en drinken bier. De Spanjaarden bouwen een feest rond het stierengevecht.
Het is avond, maar een lome hitte hangt nog over Madrid. Dames waaien zich koelte toe met een waaier. Een jonge toreador komt op. Gejuich. Dan de stier. Nog meer gejuich. Meteen in het begin zie je het: de stier is wild en agressief. De helpers van de toreador, de banderilleros en picadores, dagen met roze doeken de stier uit. Als het beest wild wordt, steken ze puntige stokken in zijn nek. Daardoor raakt het beest aan zijn top· punt van razernij, en is het de beurt aan de toreador, de matador, de doder, om in tien minuten tijd een einde te maken aan het leven van de stier.
Ook hij begint het zwarte beest uit te dagen, nu met een rode doek. Zo mogelijk reageert de stier nog heftiger. De toreador vindt het nu tijd zijn degen te voorschijn te halen. Hij probeert de stier in één keer in het hart te raken. Maar de stier is slimmer en gaat tot de aanval over. De toreador valt, de helpers moeten er aan te pas komen om hem uit zijn
benar· de situatie te redden. Op zo'n moment zie je hoe gevaarlijk het stierengevecht is.
Maar bij de volgende poging steekt hij, de toreador, de stier recht in het hart. Het dier valt om, en is dood op enkele stuiptrekkingen na. Het gaat snel; je hebt pas door wat er gebeurd is, als er alweer een nieuwe stier door de arena galoppeert. Eigenlijk ben je te zeer overdonderd om het nog eens te moeten zien. Als een paar minuten later opnieuw een stier het leven heeft verloren, begin je je af te vragen waar het voor nodig is. Het publiek vraagt zich niets af, is alleen maar razend en· thousiast.
Jose de Felisa is een van de banderilleros. Hij vertelt dat de toreador die we gezien hebben, pas zeventien jaar is; met zestien mag je al naar de school waar de toreadores worden opgeleid. Vooral jongens van het saaie platteland die snel geld willen verdienen en wat spanning zoeken, komen er op af. Goede matadores zijn heel populair bij de vrouwen: menigeen krijgt een regen van beha's en slipjes over zich heen als hij opkomt. Jose zelf doet het ook voor kick. "En om niet vroeg op te hoeven staan."
Het stierengevecht was enkele jaren lang minder populair, maar de laatste jaren is het weer in opkomst. Maar het gevecht op leven en dood is zodanig onderdeel van de Spaanse ziel, dat het nog wel heel lang een populaire sport zal blijven. Ondanks het groeiend verzet in binnen- en buitenland.

Julie Mosmuller

Limburgs Dagblad

Pour réagir ...
Posté le Lundi 23/09/1996 à 20:48:15
Support technique: webmaster@nma.be.

Madrid - Dit moet Spanje zijn. Dit moet je gezien hebben, ook als je er niet van houdt.
Lundi 23/09/1996 à 20:48:15
Stierengevecht ziel van Spanje
Al van verre ruik je de stier en de stallucht. En hoor je het gejoel van het publiek. Met moeite vinden we nog een plaatsje in de bomvolle arena. Om ons heen zitten jongeren, een oudere man, een echtpaar met een kind van een jaar of drie. Het stierengevecht is populair bij jong en oud in Spanje. Overal klinkt gejuich en gezang. Om de zoveel tijd hoor je ook 'olé'. Ze trommelen op de banken en drinken bier. De Spanjaarden bouwen een feest rond het stierengevecht. Het is avond, maar een lome hitte hangt nog over Madrid. Dames waaien zich koelte toe met een waaier. Een jonge toreador komt op. Gejuich. Dan de stier. Nog meer gejuich. Meteen in het begin zie je het: de stier is wild en agressief. De helpers van de toreador, de banderilleros en picadores, dagen met roze doeken de stier uit. Als het beest wild wordt, steken ze puntige stokken in zijn nek. Daardoor raakt het beest aan zijn top· punt van razernij, en is het de beurt aan de toreador, de matador, de doder, om in tien minuten tijd een einde te maken aan het leven van de stier. Ook hij begint het zwarte beest uit te dagen, nu met een rode doek. Zo mogelijk reageert de stier nog heftiger. De toreador vindt het nu tijd zijn degen te voorschijn te halen. Hij probeert de stier in één keer in het hart te raken. Maar de stier is slimmer en gaat tot de aanval over. De toreador valt, de helpers moeten er aan te pas komen om hem uit zijn	benar· de situatie te redden. Op zo'n moment zie je hoe gevaarlijk het stierengevecht is. Maar bij de volgende poging steekt hij, de toreador, de stier recht in het hart. Het dier valt om, en is dood op enkele stuiptrekkingen na. Het gaat snel; je hebt pas door wat er gebeurd is, als er alweer een nieuwe stier door de arena galoppeert. Eigenlijk ben je te zeer overdonderd om het nog eens te moeten zien. Als een paar minuten later opnieuw een stier het leven heeft verloren, begin je je af te vragen waar het voor nodig is. Het publiek vraagt zich niets af, is alleen maar razend en· thousiast. Jose de Felisa is een van de banderilleros. Hij vertelt dat de toreador die we gezien hebben, pas zeventien jaar is; met zestien mag je al naar de school waar de toreadores worden opgeleid. Vooral jongens van het saaie platteland die snel geld willen verdienen en wat spanning zoeken, komen er op af. Goede matadores zijn heel populair bij de vrouwen: menigeen krijgt een regen van beha's en slipjes over zich heen als hij opkomt. Jose zelf doet het ook voor kick. "En om niet vroeg op te hoeven staan." Het stierengevecht was enkele jaren lang minder populair, maar de laatste jaren is het weer in opkomst. Maar het gevecht op leven en dood is zodanig onderdeel van de Spaanse ziel, dat het nog wel heel lang een populaire sport zal blijven. Ondanks het groeiend verzet in binnen- en buitenland.
Julie Mosmuller Limburgs Dagblad